W obwodzie ma 460 cm z kamieniem wrośniętym w pień na wysokości 4 m. Znajduje się 600 m na zachód od leśniczówki w Lesie Życińskim.
Według lokalnych opowiadań, dąb został podpalony przez żołnierzy radzieckich, którzy tym sposobem chcieli oddać swoją nienawiść do mieszkańców Górnego Śląska, postrzeganych przez nich jako sympatyzujących z faszystami, bo wcielanych do Wehrmachtu. Dąb przetrwał pożar i żyje do dziś. Według historii przekazywanej z pokolenia na pokolenie, dąb odrodził się do życia tak jak odrodziła się w Izraelu wiara w prawdziwego Boga za sprawą posłannictwa proroka Eliasza. Stąd jego imię. Mieszkańcy nazywają go też „dębem z okiem” ze względu na umiejscowiony w nim kamień, który zrósł się z tkanką i tworzy charakterystyczne miejsce. Drzewo jest miejscem spotkań, celem spacerów, przystankiem dla rowerzystów i kuligów.
